“Dokta” Wanda Błeńska – Poznańska Matka Teresa

4 wrz 2022

30 października 1911 roku w Poznaniu przyszła na świat mała Wanda. Jeszcze wtedy nikt nie wiedział, jak wielki wyrośnie z niej Człowiek. Przeczytajcie Jej historię, bo tacy ludzie “zdarzają się” tylko raz.

Patrząc z obecnej perspektywy na ścieżki życia Wandy Błeńskiej zauważyć można, że urodziła się po to, by pomagać innym, by oddać się drugiemu człowiekowi. W 1934 r. ukończyła Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego (dzisiejszego Uniwersytetu im. A. Mickiewicza). Podczas studiów działała w Akademickim Kole Misyjnym, została także wybrana do zarządu Związku Akademickich Kół Misyjnych. Reprezentowała również polski ruch misyjny na międzynarodowych kongresach europejskich. 

Po studiach pracowała w szpitalu najpierw w Toruniu, później w Gdyni. Po wybuchu wojny wstępuje do Armii Krajowej pod pseudonimami “Szarotka” i “Grażyna” i uzyskuje stopień podporucznika. Pracowała prowadząc szkolenia sanitarne, organizowała zbiórki materiałów higienicznych dla wojska. Była także członkiem organizacji Gryf Pomorski oraz komendantką toruńskiego kobiecego oddziału AK. To właśnie przez te działania spędziła w więzieniu 3 miesiące. 

Po zakończeniu wojny zarządzała szpitalem w Toruniu, w 1946 r. wyjechała do Niemiec do chorego brata (który był po obozie jenieckim), przekroczyła granicę nielegalnie uniemożliwiając sobie powrót do Polski. Została w Hanowerze kształcąc się na kursie medycyny tropikalnej, później w tej samej dziedzinie ukończyła studia podyplomowe w Liverpoolu. 

W 1951 r. dr Błeńska wyjechała do Ugandy, do ośrodka leczenia trądu w Bulubie, nad jez. Wiktorii. Do roku 1983 pracowała tam jako lekarz naczelny, a później przekazała władzę swojemu uczniowi, ugandyjskiemu lekarzowi. Nieduży szpitalik prowadzony przez irlandzkie siostry misjonarki stał się nowoczesnym szpitalem i centrum zdrowia. Obecnie placówka, nazwana imieniem dr Błeńskiej posiada także ośrodek szkoleniowy, szpital z osobno wydzielonym oddziałem dziecięcym, domami dla osób trędowatych i kościół. Dr Wanda rozpoczęła tutaj prowadzenie kursów dla opiekunów osób trędowatych. W ośrodku pracowali z nią również inni polscy lekarze. Przez swoje oddanie ciężko chorym zyskała przydomek “matki trędowatych”. Miejscowa ludność nazywała ją po prostu “Dokta”. 

Kilka lat po przyjeździe do Afryki, w 1955 r. Błeńska zdobyła jako pierwsza kobieta szczyt Vittorio Emanuele w masywie górskim Ruwenzori, który znajduje się na pograniczu Demokratycznej Republiki Konga i Ugandy. 

Dr Błeńska wróciła do Polski w 1993 r. Była zaangażowana w działalność w Fundacji Redemptoris Missio, która zajmuje się pomocą humanitarną w najuboższych rejonach świata. 

Zasiadała tam w Radzie Fundacji. Członkowie i zarząd Fundacji do dziś wspominają “Doktę”, której postawa wszystkim imponowała oraz była inspiracją do dalszej pomocy potrzebującym i wysyłaniu polskich lekarzy na misje. 

Dr Wanda zmarła 27 listopada 2014 r. w rodzinnym Poznaniu. Pochowana została na cmentarzu na Ogrodach, przy ul. Nowina. Jest patronką kilku poznańskich i podpoznańskich szkół, oddziału Toksykologii w szpitalu im. F. Raszei. Jadąc przez poznańskie Piątkowo, znajdziecie rondo jej imienia, w okolicy wież telewizyjnych. Kilka lat temu oddolny ruch zbierał podpisy pod petycją, by skwer przy pętli tramwajowej na Ogrodach nazwać jej imieniem (obecnie skwer nosi imię Ludwika Waryńskiego), niestety skweru nie udało się przemianować.

Ze względu na fakt, iż Błeńska była nie tylko lekarką, ale także misjonarką i osobą wierzącą, archidiecezja poznańska podjęła działania mająca na celu beatyfikację dr Wandy. W 2020 r. Watykan wydał zgodę na rozpoczęcie tego procesu. 

Dr Błeńska za swoją pracę u podstaw oraz chrześcijańską postawę, którą praktykowała każdego dnia otrzymała wiele orderów i odznaczeń, m. in.:

W roku 2018 została wybrana na Poznaniankę Stulecia. 

autorka: Agata Spławska

Share This